فیلم!؟!

می خواهم چند تا فیلم بذارم نظر شما چیه؟!؟

یه چند تا فیلم از خورشید دارم می خواهم ان ها را بگذارم.

در ضمن تبادل لینک و لوگو هم داریم.

کلمبیا و چلنجر

شاتل فضایی کلمبیا

      کلمبیا قدیمی ترین نوع مدار پیما در مجموعه شاتل است . در اگوست 1991 بعد از تکمیل ماموریت اس تی اس-40 این فضا پیما به دست کارشناسان بین المللی شاتل در راکول کالیفرنیا  سپرده شد. قدیمی ترین مدارپیما  در مجموع در معرض 150 اصلاح و تغییر قرار گرفت که شامل افزایش قدرت ترمزها بهبود گاز چرخ دماغه حذف ابزارهای اضافه پرواز و افزایش سامانه حفاظتی گرمایی بود.

شاتل فضایی چلنجر

        چلنجر در ژوئیه 1982به جرگه سفینه های فضایی بالدار قابل استفاده ی دوباره ناسا پیوست.فضاپیما 9 ماموریت فضایی را با موفقیت پشت سر گذاشت تا اینکه در 28ژانویه 1986 ناسا تلخ ترین حادثه انهدام را تجربه کرد. در ان روز فضاپیمای اس تی اس-51-ال چلنجر منفجر شد  و تمامی سرنشینانش از جمله یک معلم مدرسه – که طبق برنامه تصمیم داشت کلاسش را از فضا اداره کند- کشته شد . خاطره ی این تراژدی تا مدت ها در ذهن مردم امریکا باقی ماند  و عملا دستاوردها را تحت الشعاع قرارداد.تلفات به ویژه مرگ انسانهایی که فضانورد نبودند دردناک بود.یک گروه کارشناسی کاوش بلند مدتی را در مورد حادثه بر عهده گرفت.پس از بررسی کامل برنامه شاتل –که شامل طراحی دوباره موتورهای پرتاب سوخت جامد  که عامل فاجعه بود  -پروازهای شاتل با فضاپیمای اس تی اس – 26 در سپتامبر 1988 از سر گرفته شد. این پرواز امنیت موتورهای پرتاب سوخت جامد را اثبات کرد . شاتل خیلی زود موقعیت قبلی خود را به عنوان وسیله ای سود مند برای کاوش در فضا بدست اورد هر چند که برای پرتاب ماهواره های نظامی و تبلیغاتی استفاده نشد. از سال 1985 میلادی فضاپیمای ماژلان را به ونوس  فضاپیمای گالیله را به مشتریو فضاپیمای یولیسس را برای کاوش های خورشیدی پرتاب کرد . شاتل ماهواره های تحقیقاتی بالاتر از جو و رصدخانه ی اشعه گاما را که متعلق به تلسکوپ فضایی هابل بود وارد مدار کرد. سرنشینان شاتل هم فعالیت های بسیاری انجام دادند که از ان جمله می توان به راهپیمایی فضایی در چهار ماموریت حساس برای مرمت و افزایش توانایی های تلسکوپ فضایی هابل اشاره کرد.به خاطر پیروزی 98 درصدی در ماموریت ها شاتل قابل اعتمادترین سامانه پرتابگر در خدمت رسانی به همه جای دنیا است.با وجود این رو به رو شدن با واقعیت ها در مورد توانایی ها و کاستی های شاتل بسیار ضروری است . پروازهای شاتل بسیار پرهزینه است . هزینه ی هر پرواز بین400 میلیون دلار تا یک میلیارد دلار است.بسیاری بر این عقیده اند که یک سامانه ی پرتاب گر مقرون به صرفه باید جایگزین سامانه شاتل شود.

قبل از پرتاب

بعد از پرتاب!؟!

سحابی روزت

سحابی روزت به طور کلی:

•       فاصله از ما:4500 سال نوری

•       عرض و پهنا:13^10*6/4 کیلومتر

•       جرم:10000 برابر جرم خورشید

•       Dec :04d 55m +

•       Ra :06h 32m

درون این سحابی یک خوشه ی باز ستاره ای وجود دارد که عمدتا از ستارگان گروه O وB تشکیل شده است و نام آن NGC2244 می باشد.سن این خوشه هم 4 میلیون سال است.این خوشه را اولین بار جان فلامستید(John Flamstid )در سال 1960 کشف کرد. ستارگان درون این خوشه بسیار داغ و پرجرم اند و خیلی زود از بین خواهند رفت(5تا 10 میلیون سال).

فروسرخ:

در لبه ها ی این سحابی  ستاره ای جوان وجود دارد که نور فروسرخ ساطع می کند و نام آن AFGL961 است و در آخرین مراحل تشکیل ستاره ای به سر می برد.

منجمان ستارگان بسیار داغ را علامت زده اند تا مشخص کنند که در چه مناطقی سیارات ستارگان سردتر در خطر انفجار توسط این ستارگان بسیار داغ را دارند.

فرابنفش:

نور فرابنفش منتشر شده از ستاره های داغ باعث درخشش پیرامون سحابی می شود.این نور پر انرژی که در ستاره های داغ وجود دارد،الکترونهای اتمهای هیدروژن را به بیرون رانده و به این ترتیب باعث یونیزاسیون ابرهای عظیم گازی هیدروژن موجود در اطراف خوشه شوند.اگر الکترونها یک فوتون با انرژی بالاتر از eV 6/13 جذب کنند که این انرژی برابر است با 18^10*179/2 ژول و در طول موج UV قرار دارد،باعث ساطع کردن نور قرمز می شود و ما آن را به شکل گل قرمز می بینیم.

بادهای داغ ستاره ای که از ستاره های داغ پرتاب می شوند،باعث تهی شدن مرکز سحابی شده و ایجاد حفره ای می نماید که توسط یک لایه از گاز و غبار از بقیه ی قسمتها جدا می گردند.Flux فوتونهای UV با فاصله ی آن از ستاره طبق فرمول(1/d^2 ) کاهش میابد.بنابراین پروتونهای دور از ستاره می توانند الکترونها را دوباره به دست آورند تا اتمهای هیدروژن را بسازند.

eV=electron Volt

 نور فروسرخ(دو عکس پایین)

نور مرئی(دو عکس بالا)

 

نور مرئی(رنگ قرمز=هیدروژن و                      اشعه ی ایکس

رنگ سبز=سولفور و رنگ آبی =اکسیژن)                                                                 

بارش شهابی ارابه رانی

در 10 شهریور ماه ،بارش شهابی ارابه رانی اتفاق می افتد که یکی از بارشهای شهابی پربار است.ZHR تخمین زده شده برای این بارش،300 الی 1000 است.این بارش شهابی مربوط به دنباله دار کیس است که به نام کاشف آن ثبت شده است.دوره ی تناوب این دنباله دار 2000 سال است ولی به خاطر کشش و گرانش سیارات غول پیکری چون مشتری و زحل، زمین امسال از داخل توده ی بزرگی از مواد بر جای مانده از این دنباله دار عبور خواهد کرد.کانون این بارش هم همان طور که از نامش پیداست،صورت فلکی ارابه ران است.برای دیدن شهابهایی با طول بلند باید حداقل 25 درجه از کانون بارش دور شد. شهابهای نزدیک کانون طول کوتاهی دارند. ساعت اوج بارش برای این شهاب ساعت 11:30UT گزارش شده است که به وقت ایران ساعت 3:00 بعد از ظهر است و در ایران دیده نخواهد شد.برای همین هم می توان اقدام به ساخت دستگاه گیرنده ی امواج رادیویی شهابها کرد!

برخوردی با مریخ

طبق محاسبات دانشمندان، ممکن است سیارکی نسبتا بزرگ در روز ۱۰ بهمن با سیاره‌ی مریخ برخورد کند و ما بتوانیم برای نخستین بار شاهد برخورد یک سیارک با یک سیاره‌ی سنگی باشیم.

به روز رسانی: محاسبات جدید دانشمندان احتمال این برخورد را به ۱ در ۲۵ رساند. در این صورت احتمال برخورد بیش‌تر از مقدار محاسبه شده‌ی قبلی است. باید منتظر ماند و دید که چه اتفاقی می‌افتد. با کم‌تر شدن احتمال برخورد می‌توان با هیجان بیش‌تری منتظر این واقعه بود.

.

 

«۲۰۰۷ WD۵» نام سیارکی جدید است که در محدوده‌ی داخلی منظومه‌ی شمسی پیدا شده است. این سیارک در طرح جستجوی ناسا برای سیارک‌هایی کشف شده که احتمال برخورد به زمین داشته باشند. ولی خطری از جانب این سیارک برای ساکنین زمین وجود ندارد. در عوض طبق محاسبات احتمال برخورد این سیارک با مریخ ۱ به ۷۵ است.

مریخ احتمالا قلمرو بعدی انسان خواهد بود و هم اکنون مطالعات بسیاری برای شناخت آن انجام می‌شوند. از جمله‌ی ساخته‌های بشر که در حال بررسی مریخ هستند می‌توان به مریخ نوردهای دوقلو و معروف ناسا، «روح» و «فرصت» و مدارگردهای بسیاری نظیر مدارگرد اکتشافی مریخ، سریع السیر مریخ و دیگر مدارگردها اشاره کرد. در واقع اکنون مریخ در کانون توجه مطالعات منظومه‌ای قرار دارد.

با این حساب اگر سیارک تازه کشف شده به سمت مریخ رفته و به مریخ برخورد کند، می‌توانیم از تمام ابزارهای خود برای رصد این پدیده‌ی شگفت استفاده کنیم. پس از برخورد شومیکر لوی-۷ به مشتری تاکنون چنین پدیده‌ای را مشاهده نکرده‌ایم و البته این برخورد کاملا بی‌سابقه است چرا که این‌بار یک سیاره‌ی گازی مورد حمله قرار نمی‌گیرد بلکه یک سیاره‌ی سنگی میزبان سیارک می‌شود و می‌توانیم روند برخورد سیارک‌ها با سیارات سنگی یا اقمار را به طور زنده بررسی کنیم. این فرصتی است که تا بحال نداشته‌ایم.

۲۰۰۷ WD۵ هم اکنون بین زمین و مریخ قرار دارد و با تقریبا با سرعت ۳۰ هزار کیلو متر در ساعت به سمت مریخ پیش می‌رود. با این حساب اگر برخوردی پیش آید نیروی زیادی در حد نیروی برخورد عظیم «تونگوسکا» آزاد خواهد شد و یک دهانه‌ی جدید روی مریخ شکل می‌گیرد. ولی خوشبختانه هیچ یک از کاوشگران مریخ در معرض خطر نیستند. از جمله مریخ نوردهای دوقلو ناسا به اندازه‌ی کافی از مکانی که احتمال برخورد وجود دارد دور هستند.

مدتی است که بحث سیارکی دیگر با نام «آپوفیس» کاملا رسانه‌ای شده است و در روزنامه‌ها و مجلات و وبلاگ ها کم درباره‌ی آپوفیس مطلب نمی‌بینیم.

آپوفیس نام سیارکی است که در حال حرکت به سمت زمین است و در سال ۱۹۹۴ کشف شد. از آنجا که این جسم به سمت زمین حرکت می‌کند احتمال برخورد آن با زمین هم وجود دارد. محاسبات اولیه مداری آپوفیس نشان دادند که احتمال برخورد آپوفیس به زمین ۱ به ۴۵۰۰۰ است ولی محاسبات جدیدتر در چند سال گذشته این احتمال را بسیار بیشتر پیش بینی می کنند؛ ۱ به ۳۷.

طبق پیش بینی ها ۱۰ بهمن امسال برخورد سیارک تازه کشف شده با مریخ اتفاق می‌افتد باید صبر کرد و دید که آیا برخوردی اتفاق می‌افتد یا خیر. اگر برخورد بین ۲۰۰۷ WD۵ و مریخ اتفاق بیافتد باید بیشتر به آپوفیس توجه کنیم و خطر آن را جدی‌تر تلقی کنیم.

 منبع:سایت مجله نجوم